Nostalgische wandelingen binnen de binnenstad van Nicosia

De stem van Hodge is prachtig samengevoegd met christelijke hymnen en het gelach van kinderen

Als je een onherroepelijke liefhebber bent van wandelen door het historische deel van Nicosia, of het nu te voet is of per fiets, is het volgende artikel aan jou gewijd. Als je niet veel kunt herinneren over Nicosia, vind hier geïllustreerde afbeeldingen van onze hoofdstad; niet opgenomen in reisgidsen. Hoewel het echt betoverend is, blijft het helaas onbekend bij de meerderheid van zowel de lokale bevolking als buitenlanders.

Vertrekken op je binnenstadreis tijdens de namiddag wordt sterk aanbevolen, wanneer het (tamelijk warme) weer zoeter wordt en de kleuren van de zonsondergang de Nicosia-lucht over de oude vervallen daken doen overstromen.

Het meest erkende startpunt is nabij Tafros Ntavila, zodat je over de overgebleven Venetiaanse 16^e eeuwse muren kunt wandelen. Negeer het verkeer veroorzaakt door wegwerkzaamheden en alle restauratieprocedures in de buurt van Plateia Eleftherias (wat Vrijheidsplein betekent), loop langs de Cypriotische Bibliotheek en kruip door de veelkleurige smalle straatjes van de zogenaamde Laiki Geitonia. Te midden van houten tafels met vrolijke toeristen die genieten van smakelijke Cypriotische gerechten en koud bier, kun je kiezen uit een verscheidenheid aan handgemaakte Cypriotische souvenirs voor je geliefden.

Nadat je genoten hebt van de kleurrijke drukte in Ledra Street (doe jezelf een plezier: neem een moment om naar de pittoreske balkons boven de winkels en restaurants te kijken), zul je onvermijdelijk het einde van Ledra Street bereiken - dit is het punt waar Nicosia in twee delen is verdeeld, de laatste verdeelde stad in Europa. De aluminium barricades hebben de stad gescheiden sinds de Turkse bezetting in juli 1974. Als je ervoor kiest om je wandeling om te keren, zul je al snel Platia Faneromenis bereiken - en wat een vrolijke tijd zul je daar hebben. Het plein wordt tegenwoordig beschouwd als het hart van het uitgaansleven van de stad. In nogal traditionele maar nieuwsgierige cafés en ijssalons zal men mensen van alle leeftijden ontmoeten, pratend, giechelend of over poëzie of politiek discussiërend. Vooral 's avonds vinden er verschillende evenementen plaats; kleine bazaars met handgemaakte sieraden (er is de zogenaamde ‘Vrouwenmarkt’ in de Loge, helemaal aan het einde van Ledra Street, elke zaterdag), spontane bijeenkomsten of live muziekevenementen maken het dagelijkse plaatje compleet. Buren, lokaal of buitenlands, zitten te kletsen op de bankjes naast de kerk van Panagia Faneromeni, terwijl in de binnenplaats van de kerk, onder de tekenen van Aartsbisschop Makarios, tieners met rommelig haar en rockster-t-shirts levendig skateboarden, terwijl degenen die traditionele desserts aanbidden ervoor kiezen om apart te zitten in het retro banketbakkerswinkeltje.
Er ontstaat een gevoel van nostalgie gecombineerd met trots in dit gebied omdat de essentie van verlatenheid de smalle achterste straatjes domineert. Dit gevoel is genererend; Nicosia blijft de enige verdeelde hoofdstad, en haar pure melancholie is inherent, het is een integraal stuk dat iedereen in zich draagt. Echter, de afgelopen jaren is er een gemeenschappelijke inspanning om dit gebied nieuw leven in te blazen inspirerend: schattige winkels schieten naast verlaten synergieën op, galerijen worden ingehuldigd naast bordelen, koffiehuizen bieden citroensoda aan studenten of aan gepensioneerden die Backgammon spelen, en Cypriotische wijn aan jonge kunstenaars die (op een illegale maar meeslepende manier) vervallen, halfverrotte trappen of ramen fotograferen in de naastgelegen vergeten, leegstaande woningen.

Verder gaan door de wijken AgiosKassianos en Chrysaliniotissa, observeer de grote blauwe, groene of rode ramen en de bijpassende gekleurde deuren (waarop het jaartal waarop ze zijn gebouwd op het bovenste gedeelte staat) en de binnenplaatsen met bloempotten. In sommige van deze wijken, in de zogenaamde Taktakala bijvoorbeeld, is Hodge's stem prachtig samengevoegd met christelijke hymnen en het gelach van kinderen. Echter, de controleposten en de jonge soldaten die het gebied bewaken, hun aanwezigheid roept een sfeer van nostalgie op, bots scherp met de gevolgen van de geschiedenis. De onderbroken en fragiele schoonheid is overal om je heen, maar je kunt haar niet helemaal aanraken. De verlaten huizen van 1974 zijn naast je, maar blijven altijd ver weg.

Als je naar de kant van het Aartsbisdomdistrict gaat, kun je de geschiedenis van de stad in een museale blik ondergaan. Naast het Museum voor Volkskunst in de binnentuin van het Aartsbisschopgebied, is er het Byzantijns Museum, met de prachtige collecties schilderijen en religieuze objecten. Naast het Museum van de Nationale Strijd (EOKA) vind je het kleine Museum van het Pancyprian Gymnasium, dat een andere geweldige historische school is. Liefhebbers van hedendaagse kunst zullen dwalen door de zalen van het Nicosia Municipality Arts Centre, gehuisvest in het oude Power Station-gebouw, dat sinds 1994 modernistische kunsttentoonstellingen heeft georganiseerd. De Nicosia Municipality, die het oude en het nieuwe wil omvatten, besloot om het New City Hall Megaron tegenover het centrum te bouwen. Deze actie wordt geacht het (voorheen) ademloze gebied van Nicosia te compenseren.

Sluit het eind van je wandeling af met smaakvolle hapjes in de tavernes in de buurt van de Famagusta-poort, nip aan een glas wijn om de verwarde stad van Nicosia te eren, deze prachtige maar blootsvoets en angstige stad die half vergeten in een hoek is achtergebleven, het lijden en de oorlogen falen om haar pure glorie te vervagen.