Wisnie i kultura w wiosce Kalopanayiotis

Góry Troodos są fascynujące o każdej porze roku.

Góry Troodos są fascynujące o każdej porze roku. Zimą zmieniają się pośnieżone, a nawet chlubią krótkim sezonem narciarskim, podczas gdy latem chłodne czyste powietrze górskie i niższe temperatury kontrastują z ośrodkami przybrzeżnymi.

Dolina Marathas została wykuta przez wieki przez rzekę Setrachos, małą rzekę, która ma swe źródło wysoko w górach i jest obecnie używana do nawadniania owoców, za które obszar jest dobrze znany. Choć wiele różnych owoców rośnie z powodzeniem w Dolinie Marathasa, obszar jest najlepiej znany ze swoich błyszczących ciemnoczerwonych wiśni i chrupiących jabłek.

Wioska Kalopanayiotis znajduje się na wysokości 700 metrów, a przejażdżka z grzbietu góry Olimp do niej jest przyjemna, gdy przechodzi przez inne górskie wioski  Prodromos, Pedhoulas i Moutoulla, które znajdują się w tej samej dolinie.

Mówi się, że gdy Święty Paweł i Święty Barnaba odwiedzili wyspę w AD45, ochrzcili swojego przewodnika Agiosa Herakleidiosa we wsi. Później został pierwszym biskupem Cypru, a jest kamień upamiętniający to miejsce. Kilka lat później w okolicy odkryto źródła siarkowe, i wielu - do dzisiaj - uważa to miejsce za święte, ponieważ jego wody są przypisywane specjalnym mocą leczniczym. Spacer wzdłuż brzegu rzeki niedaleko małego mostu weneckiego jest doskonały sposób, aby odkryć, że nie tylko siarkowe wody są terapeutyczne, ale także chłodne czyste górskie powietrze i rytmiczne ciche szumienie wody. Piękny duży klasztor Agiosa Ioannisa Lampadistou stoi naprzeciwko doliny i zawiera jedno z dziesięciu malowanych kościołów z okresu bizantyńskiego, które znajdują się w Troodos i znajdują się na liście zabytków UNESCO.

Klasztor został założony tam z powodu źródeł siarkowych i jest poświęcony Janowi Lampadistisowi, młodemu mnichowi, który zmarł bardzo młodo i został pochowany w tym miejscu. Pewnego dnia człowiek z padaczką przypadkiem dotknął grobu mnicha i dzięki cudowi został uzdrowiony. Wiadomość szybko się rozniosła, a grobowi przypisywano specjalne moce uzdrawiania i odwiedzało go wielu. Kościół jest tak naprawdę trzema kościołami w jednym. Kościół w kształcie krzyża z XI^wieku jest poświęcony Agiosowi Herakleidiasowi, podczas gdy środkowy kościół (częściowo z XII^wieku, ale głównie z XVII^wieku) jest ku czci Jana Lampadistisa, którego grób znajduje się pod arkadą z relikwiarzem zawierającym czaszkę młodego mężczyzny.

Wąskie brukowane uliczki są świetne do spacerów, ponieważ ujawniają wiele różnych stylów architektonicznych i dziesięć różnych kościołów i kaplic. Większość domów ma dwie kondygnacje z balkonami przechylającymi się nad ulicą, a ich strome nachylenie dachów przypomina odwiedzającym, że wioska leży powyżej linii śniegu zimowego. Wioska od dawna cieszy się popularnością jako wioska kuracyjna i ma kilka małych hoteli - najpopularniejszy jest Casale Panayiotis, gdzie komfort jest sprytnie połączony z tradycją. Trwa projekt restauracji, aby zachować uroczysty wiejski charakter wioski. Co roku Cypryjska Izba Sztuk Pięknych (EKATE) organizuje Plener z udziałem artystów lokalnych i zagranicznych w wiosce, a Centrum Kultury Agiosa Ioannisa Lampadistisa organizuje coroczny konkurs fotograficzny, przyciągający zgłoszenia od dziesiątek lokalnych fotografów.

Aby jak najlepiej cieszyć się tym obszarem, zaparkuj samochód, załóż wygodne buty i korzystaj z dwugodzinnego okrężnego szlaku przyrodniczego o nazwie ‘Ariadne’ w pobliskich Yerakies. Jeśli potrzebujesz informacji lokalnych, odwiedź jeden z kawiarni, gdzie najprawdopodobniej znajdziesz garstkę mężczyzn dyskutujących o aktualnej polityce lub grających w tavli (backgammon). Chociaż kawiarnie są przeznaczone wyłącznie dla mężczyzn, jeśli jest wśród was kobieta, nie ma problemu i jest doskonałą okazją do odpoczynku przy filiżance kawy z Cypru. Lokalni są zawsze bardzo gościnni i życzliwi oraz chętni do próby komunikacji, aby usłyszeć wszystkie twoje wiadomości!  Zbiornik retencyjny w Kalopanayiotis jest jednym z największych na Cyprze i zawiera ośrodek hodowli pstrągów, który został założony tam w 1969 roku jako eksperyment i jest dziś popularny wśród lokalnych wędkarzy.

Soujouko to pyszna specjalność z Cypru, a na obrzeżach wioski znajduje się niewielki rodzinny warsztat, gdzie można rzucić okiem na pracowników zanurzających sznurki ze zdobionymi migdałami i orzechami włoskimi w ciepłej i zagęszczonej sokiem winogronowym i powtarzających proces kilkakrotnie po każdej warstwie soku, kiedy suszy się każda warstwa soku. Oprócz soujouko są beczki z palouze (zagęszczone galaretka z soku winogronowego posypana płatkami migdałów) i kiofteria – gęsty żelatynowaty sok winogronowy, który utwardza się i zostaje pokrojony w paski, a na pewno torba soujouko lub kiofteria to idealna pamiątka, ale ostrzegamy, że może okazać się nieodparta podczas podróży samochodem do domu!